Slitterhead เป็นเกมที่ฉันต้องการมากกว่าที่ฉันทำ สำหรับแนวคิดที่น่าสนใจทุกอย่างที่เกมเสนอผู้เล่นมันขัดขวางมันด้วยกลไกการเล่นเกมที่ดำเนินการไม่ดีหรือการนำเสนอที่ยุ่งเหยิง
เมื่อมีการประกาศ Slitterhead เป็นครั้งแรกฉันรู้สึกตื่นเต้นถ้าเพียงเพราะการมีส่วนร่วมของ Keiichiro Toyama ชายคนนั้นได้สร้างเกมที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริงเช่น Silent Hill ดั้งเดิมซีรี่ส์ Siren และ Gravity Rush Duology ที่ยอดเยี่ยม เกมเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นคลาสสิกตลอดเวลาในสายตาของฉันดังนั้นแน่นอนว่าฉันรู้สึกตื่นเต้นสำหรับ slitterhead ฉันรู้ว่าเกมนี้จะไม่ยิ่งใหญ่เท่าวิดีโอเกมที่สำคัญอื่น ๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะงบประมาณที่เรียบง่าย แต่ฉันก็ยังมีความหวังที่ดีที่สุด และในช่วงสองสามชั่วโมงแรกมันตรงตามความคาดหวังของฉัน
เกมดังกล่าวมีผู้เล่นถือว่าบทบาทของวิญญาณที่รู้จักกันในชื่อ Hyoki คุณไม่มีชื่อหรือความทรงจำของคุณ แต่คุณรู้สิ่งหนึ่ง - คุณต้องการกำจัดสิ่งมีชีวิตที่รู้จักกันในชื่อ slitterheads คิดว่าพวกเขาเหมือนสิ่งมีชีวิตจาก สิ่งนั้น พวกเขากลืนสมองของบุคคลแล้วแทนที่พวกเขารักษาความทรงจำและบุคลิกของพวกเขา แต่พวกเขาก็บุกเข้ามาอย่างช้าๆไปตามถนนที่ได้รับแรงบันดาลใจจากฮ่องกงของเกาวลองและมันก็ขึ้นอยู่กับคุณที่จะหยุดพวกเขา เนื่องจากคุณเป็นลูกบอลแห่งแสงสว่างตัวเลือกการต่อสู้กลับมี จำกัด แต่คุณมีข้อได้เปรียบที่ไม่เหมือนใคร Hyoki สามารถจี้ร่างของบุคคลและใช้พวกเขาเพื่อนำทางโลกและต่อสู้กับหัว slitters
มันเป็นแนวคิดที่ทำให้ฉันสนใจใน Slitterhead ทันที การแลกเปลี่ยนระหว่างร่างกายเป็นเรื่องสนุกทั้งในและนอกการต่อสู้ การไล่ล่าหัวของ slitters โดยการกระโดดข้ามร่างกายเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นและละทิ้งศพเกือบจะควบคุมร่างกายที่มีสุขภาพเต็มรูปแบบทำให้การต่อสู้อย่างรวดเร็วและคลั่งไคล้ บทช่วยสอนยังแสดงส่วนประกอบของแพลตฟอร์มของมันโดยที่ Hyoki กระโดดออกจากอาคารเพื่อไปถึงระดับพื้นดินเพียงเพื่อสลับกับร่างกายบนพื้นเพื่อที่คุณจะไม่ได้รับความเสียหายจากการตก เมื่อการแลกเปลี่ยนเสร็จสมบูรณ์จากนั้นคุณก็ดูร่างกายที่คุณเคยอาศัยอยู่กับพื้นดินขณะที่พลเรือนตอบโต้ด้วยความหวาดกลัวต่อสิ่งที่พวกเขาเห็นว่าเป็นการฆ่าตัวตาย
ความสยองขวัญนั้นบอบบางในเกม แต่ส่วนใหญ่จะเหลือให้ผู้เล่นคิด เกมไม่เคยอาศัยอยู่ในแง่มุมใด ๆ เหล่านี้และแทนที่จะนำเสนอแนวคิด Hyoki กับ Slitterhead ตามที่เป็นอยู่ ไม่เป็นไร แต่ขาดความลึกใด ๆ เรื่องราวเพิ่งไปจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่งและได้รับโครงสร้างการเล่าเรื่องหลวม ๆ ที่คุณเล่นกิจกรรมที่ไม่เป็นระเบียบมันทำให้ยากขึ้นที่จะมีส่วนร่วมกับเรื่องราวของเกม ถึงกระนั้นการนำเสนอของเรื่องราวก็ค่อนข้างขาดความดแจ่มใสโดยที่ฉากตัดส่วนใหญ่ประกอบด้วยแบบจำลองตัวละครที่ยังคงหมุนรอบสภาพแวดล้อม
และดูสิฉันไม่มีปัญหาเกี่ยวกับเกมงบประมาณ แต่ที่จุด Slitterhead ก็รู้สึกถูก ตัวละครโมเดลดูน่าเกลียดและแทบจะไม่เหมือนเกม PS3 การนำเสนอที่ จำกัด ของฉากตัดทำให้ยากที่จะติดตามสิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องราว ประเภทของศัตรูถูกนำกลับมาใช้ใหม่และคุณจะต่อสู้กับพวกเขาโฆษณาคลื่นไส้ตั้งแต่ต้นเกมจนถึงจุดสิ้นสุด ไม่ใช่ว่า slitterhead ต้องการเวลามากขึ้นในเตาอบ แต่มันต้องการวิธีการที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น
ในขณะที่งานนำเสนอทำให้เป็นที่ต้องการอย่างมากในฐานะเกม Slitterhead มีช่วงเวลา การควบคุมร่างกายแบบสุ่มยังคงสนุกและในที่สุดคุณก็เจอมนุษย์ที่ทรงพลังที่เรียกว่า Rarities Rarities มีสุขภาพและความสามารถที่เป็นเอกลักษณ์มากขึ้นทำให้มีโอกาสในการต่อสู้ที่น่าสนใจมากขึ้น หายากที่ฉันโปรดปรานคือจูลีที่มีกรงเล็บและสามารถรักษาตัวเองและผู้คนที่อยู่รอบตัวเธอและอเล็กซ์ซึ่งมีปืนลูกซองที่ทรงพลังและความสามารถในการโน้มน้าวใจที่บังคับให้ศัตรูเข้าด้วยกัน ปัญหาคือสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งแรกที่คุณจะได้รับและความหายากในอนาคตอาจมีความสามารถในสถานการณ์มากขึ้นหรืออ่อนแอมากที่จะทำให้พวกเขาดีคุณจะต้องเทลงในคะแนนทักษะที่มีค่าซึ่งไม่สามารถจัดวางใหม่ได้
การต่อสู้มีศักยภาพที่จะสนุกโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณสลับระหว่างสองสิ่งหายากที่คุณได้รับอนุญาตให้ทำภารกิจ การมีการดึง aggro หนึ่งครั้งและวางความเสียหายในขณะที่คุณเปลี่ยนไปที่หนึ่งไกลออกไปเพื่อรักษาและบัฟเป็นกลยุทธ์ที่แข็งแกร่งเช่นเดียวกับการควบคุมพลเรือนนิรนามที่จะโผล่ออกมาจากการโจมตีของศัตรูจากนั้นเปลี่ยนเป็นร่างใหม่ก่อนที่พวกเขาจะถูกฆ่าตาย . มันไม่ยากยกเว้นเมื่อ Slitterhead บังคับให้คุณเล่นเป็นตัวละครที่คุณไม่ได้ปรับระดับ
เมื่อคุณไม่ได้ต่อสู้คุณจะนำทางพื้นที่เปิดโล่งเล็ก ๆ สองสามแห่งเพื่อพัฒนาเรื่องราว บางครั้งสิ่งเหล่านี้อยู่ในรูปแบบของลำดับการลักลอบเชิงเส้นซึ่งเป็นการลาก แต่บางครั้งสิ่งเหล่านี้เป็นส่วนลึกลับที่คุณต้องติดตาม slitterheads ที่ปลอมตัว เกมดังกล่าวจะนำทางคุณไปในทิศทางที่เหมาะสม แต่มักจะเกี่ยวข้องกับการพูดคุยกับคนในท้องถิ่นหรือติดตามตำแหน่งของพวกเขาโดยการสังเกตสิ่งที่พวกเขาเห็นเช่นเดียวกับวิธีที่ Sightjacking ทำงานใน ไซเรน
ฉันชอบองค์ประกอบการสืบสวนเหล่านี้ แต่พวกเขาก็ไม่ได้รับรู้อย่างเต็มที่ ในขณะที่การติดตาม slitterhead ควรเป็นเหมือนเกมแมวและเมาส์เกมจะดึงดูดความสนใจเป็นจำนวนมากว่าใครคือ slitterhead ไม่ว่าจะเป็นการแพนกล้องกับพวกเขาหรือมีตัวเลือกปรากฏอยู่เหนือศีรษะของพวกเขาเพื่อเปิดเผยตัวตนของพวกเขา สิ่งที่ปรากฏขึ้นสำหรับ slitterheads เท่านั้น นอกจากนี้ด้วยสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างน้อยที่คุณมีและจำนวนครั้งที่คุณเล่นผ่านพวกเขาเซ็กเมนต์เหล่านี้จะสูญเสียเสน่ห์ของพวกเขาอย่างรวดเร็ว
ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดที่ Slitterhead มีคือเมื่อคุณเล่นเกมเป็นเวลาสี่ชั่วโมงคุณเห็นทุกสิ่งที่มีให้ การต่อสู้ไม่ได้ซับซ้อนมากขึ้นและส่วนลึกลับไม่น่าสนใจมากขึ้น สิ่งที่คุณเหลืออยู่คือการต่อสู้ซ้ำ ๆ และเรื่องราวที่คุณจะหมดความสนใจอย่างรวดเร็วเพราะมันนำเสนอได้ไม่ดี อีกครั้งสี่ชั่วโมงแรกนั้นสนุกเพราะ แนวคิด ที่สดใหม่และน่าตื่นเต้นต้องการการทดลองด้วย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับพวกเขา
หลังจากจบเกมหลังจากผ่านไป 12 ชั่วโมงฉันอดไม่ได้ที่จะคิดว่าฉันคิดว่าตัวเองคิดว่า slitterhead ดีกว่าที่เคยเป็น ฉันต้องการที่จะชอบมันฉันทำอย่างสุจริต แต่หลังจากผ่านจุดหนึ่งค่าความนิยมสามารถพาคุณไปได้ไกล ในที่สุดคุณเพียงแค่ต้องยอมรับเกมที่คุณรอคอยนั้นแย่มาก
